Alweer enige tijd geleden kwam ik bij een Soos van de Vereniging Oud Cabinepersoneel een oud hofmeester KV tegen die zich herinnerde dat we bij KLM samen op de laatste vlucht van de Lockheed Electra gewerkt hadden.
Natuurlijk wist ik het nog. Het ging om een vlucht op 31 december 1968 naar Brussel die niet als de laatste vlucht was gepland. Maar door het slechte weer, het ijzelde in Brussel, kwamen we met vertraging binnen. En precies daardoor hadden we de oorspronkelijke ‘laatste’ vlucht verslagen. De oud hofmeester KV (kort verband) vertelde me dat hij de speciale Wolkenridder waarin er een reportage stond over deze speciale gebeurtenis, altijd had bewaard .
Zelf had ik het eigenlijk wel best gevonden dat die ‘propjet’ eruit ging. De DC-9 die inmiddels haar intrede bij KLM had gedaan, vloog veel sneller: een vlucht naar bijvoorbeeld Moskou duurde met een Electra een uur langer. Alles trilde bovendien zo hard dat ik wel eens dacht dat de bagagerekken (we hadden toen nog geen bakken) naar beneden zouden komen. En als ik op de laatste stoel zat, zag ik door het raampje zo nu en dan zwarte roetproppen voorbij vliegen. Wat echter wel aangenaam was, was dat de bemanning op de Electra klein was, met maar één stewardess aan boord.
Lees ook: ‘De Lockheed Electra’s van KLM | Longread’ – Up in the Sky
Verschillend
