Er zijn nog maar weinig maatschappijen die de Boeing 747 gebruiken voor iets anders dan vrachtvervoer. De nieuwste variant van de Boeing 747, de -8, wordt alleen door Korean Air, Air China en Lufthansa ingezet voor passagiersvluchten. De passagiersvariant van het toestel is daarmee dan ook een van de zeldzaamste vliegtuigen ter wereld, maar of het ook een comfortabele ervaring is? Up in the Sky vloog mee in de economy class van Lufthansa’s Boeing 747-8 van Frankfurt naar San Francisco.
Pre-boarding
Lufthansa beschikt over een redelijk omvangrijke vloot van Boeing 747’s. Zowel de -400’s als de -8’s doen dienst bij de maatschappij, al worden eerstgenoemde de komende jaren uitgefaseerd. De eerste exemplaren van de Jumbo arriveerden 53 jaar geleden bij het Duitse bedrijf, in 1970. Je zou verwachten dat de luchthaven er inmiddels dan ook goed op is ingesteld. Toch lijkt het vertrek van LH454 naar San Francisco een onverwacht hectische ervaring. De gate, naast het feit dat deze behoorlijk afgelegen is, is veel te klein voor 400 passagiers en het boarden verloopt extreem traag. Na begroet te worden met klassieke, warme Duitse gastvrijheid kan het toestel uiteindelijk met een nog net in te lopen vertraging vertrekken.
Comfort
Het eerste dat opvalt in de Lufthansa 747 is het interieur, dat vermoedelijk ouder is dan het vliegtuig zelf. We kunnen gerust stellen dat de Duitse Jumbo’s er van buiten een heel stuk beter uitzien dan van binnen. Lufthansa wil haar langeafstandsvloot op korte termijn voorzien van een nieuw economy-product, wat een paar jaar geleden ook al had gemogen. WiFi was beschikbaar, al kostte het simpelste pakket, waarbij alleen WhatsApp was toegestaan, vijf euro. De stoelen waren voorzien van de oude schermpjes, die niet bij iedereen – waaronder onze redacteur – bleken te werken. Werkte het schermpje wel? Dan was het aanbod van films best acceptabel. Naast de laatste James Bond- en Indiana Jones-films bood Lufthansa ook een documentaire over het leven van Angela Merkel, waarmee de elf uur lange reis letterlijk en figuurlijk voorblijvloog.
Iedereen had toegang tot een volwaardig stopcontact, net als een USB-poort. De kussentjes waren comfortabel, al waren de dekentjes opmerkelijk klein en daarmee praktisch nutteloos. De stoelen waren erg schoon, wat niet gezegd kan worden over de wc’s, die na de eerste maaltijdservice dermate bevuild waren dat enkele werden afgesloten voor de rest van de vlucht.
Service
De bemanning was, zeker naar Duitse begrippen, erg vriendelijk. Het is alleen zeer opmerkelijk, en ook best bedroevend, dat het cabinepersoneel tussen de eerste maaltijd en de snack voor de landing niet te zien was. Gedurende een periode van acht uur vertoonde zich geen enkele medewerker in de cabine en werd er geen water aangeboden, wat toch echt wel verwacht mag worden op een vlucht van in totaal elf uur. Het enige teken van leven van de bemanning bestond uit de puzzelboekjes die verspreid over de grond lagen bij de achterste galley.
Conclusie
Lufthansa werd lange tijd als een van de beste maatschappijen ter wereld gezien, maar dat maakte de maatschappij op deze vlucht toch echt niet waar. Is het aan te raden om een langeafstandsvlucht te boeken met een 747 van Lufthansa? Ja en nee. Voor wie nog een keer met een Boeing 747 wil vliegen is het waarschijnlijk de beste en laatste kans. Het is een ervaring die er over een paar jaar niet meer zal zijn, en dat maakt heel veel goed. Lufthansa is zeker niet de beste maatschappij om trans-Atlantisch mee te vliegen, maar een Boeing 747 is uiteindelijk wel het meest iconische vliegtuig voor een dergelijke vlucht.
Verschillend
