Voor wie in de voorjaarsvakantie lange files richting de Zwitserse Alpen wil omzeilen, zijn er enkele alternatieven. De snelste, maar niet de meest duurzame, is een vlucht naar de luchthaven van Bazel, Genève of Zürich met easyJet, KLM (Cityhopper) of Swiss. Het oostelijke kanton Graubünden kan het beste worden bereikt via de luchthaven Kloten bij Zürich. Een retourtje met de Zwitserse flag carrier kost zo’n 260 à 300 euro, inclusief 23 kilo ruimbagage en een versnapering aan boord. Up in the Sky vloog mee.
Teleurstelling
Hoewel de Schiphol-app enthousiast repte van een Airbus A321neo van Swiss was er enige teleurstelling toen uiteindelijk een gewone A320-200 kwam opdagen. De HB-IJM is ruim 27 jaar oud en voorzien van Star Alliance-kleuren. Dat dan weer wel. Online inchecken was thuis gedaan, ook het zelf printen van het bagagelabel en bevestigen aan de koffer verliep soepel op Schiphol. En toen begon de ellende. De self-service baggage drop-off ‘lustte’ de koffer niet. Dat bleek bij veel meer reizigers het geval. Grondpersoneel was in geen velden of wegen te bekennen. Tenslotte kregen we het advies om naar de incheckbalie te gaan, hoewel we al ingecheckt waren en we alleen de koffer hoefden af te geven. Dat betekende achteraan aansluiten in een snel groeiende rij.
Menskracht
De incheckbalie was duidelijk niet voldoende uitgerust met menskracht om de problemen het hoofd te bieden. Van de vijf medewerkers voor economy hielpen twee daadwerkelijk de passagiers. De anderen waren vooral druk aan het praten met elkaar, aan het bellen of klagen over de supervisor. Een weinig professionele houding tegenover de soms al flink gestreste reizigers die hun vlucht dreigden te missen. Maar eind goed al goed. Na lang wachten mochten de passagiers voor Zürich legaal voordringen. ‘Filteren’ heet dat in het jargon van de baliemedewerkers.
Gladjes
De securitycheck ging vlot, de Schiphol-app bleek ten onrechte aan te geven dat het boarden al een kwartier aan de gang was. Ondanks de lange wandeling naar gate B31 was het daar nog een oase van rust. Eenmaal aan boord verliep alles gladjes. Het toestel zat vrijwel vol, dat gold ook voor de bagagebakken. Een aantal rolkoffers moest alsnog het bagageruim in. De toegewezen stoel 16F zat prima, de beenruimte was voldoende voor een vlucht van ruim een uur. De bruinige kleur van de Swiss-stoelen deed wel wat gedateerd aan. Vijf minuten later dan de scheduled time of departure begon de pushback. De grote tv-schermen werden gebruikt voor de flight safety demonstration en reclame. Het taxiritje naar de Aalsmeerbaan duurde zes minuten. Om 10.06 uur begon de Zwitserse Airbus aan zijn take-off.
Aanpoten
Een vlucht van een uur betekende flink aanpoten voor de Swiss-crew. Tien minuten na de start kregen de passagiers een flesje 0,33 cl gekoeld water zonder koolzuur. Volgens het etiket ging het om ‘Swiss Altitude 1150’. Snel daarna kon men tegen betaling eten of extra drinken kopen. Er werd nauwelijks gebruik van gemaakt. De Airbus vloog met een kleine 800 kilometer per uur op een hoogte van 10.600 meter langs Keulen, Frankfurt en Baden-Baden richting de eindbestemming. De buitentemperatuur was minus 58 graden Celsius. Om 10.50 uur kregen alle passagiers een stukje Zwitserse chocolade van goede kwaliteit uitgereikt. Om 11.10 uur vond de touchdown plaats op Zürich-Kloten. Zes minuten later stond het toestel aan Gate A81 van Terminal 1 en was daarmee keurig op tijd conform het vliegplan. Verder ging alles vlot. Aangekomen bij de bagageband waren de koffers al gearriveerd. Na een korte wandeling naar het ondergrondse spoorwegstation kon de lange reis naar Graubünden per trein worden voortgezet.
Lees ook over Swiss: ‘De beste business class van Europa? | Flight Report’ – Up in the Sky
Verschillend
