In opdracht van de Zwitserse flag carrier Swiss vloog airBaltic de vroege avondvlucht op zaterdag 24 februari van Zürich naar Amsterdam. Swiss heeft deze winter nog steeds capaciteitsproblemen en huurt een aantal toestellen in, inclusief vliegers en cabin crew. Het gaat om de Airbus A220-300, een vliegtuig dat ook in de vloot van de Zwitserse luchtvaartmaatschappij aanwezig is. De wetlease tussen de twee maatschappijen, die onlangs ook een codeshare aangingen, is nodig in verband met de problemen met de Pratt & Whitney Geared Turbofan-motoren en de toegenomen vraag. Tijd om eens mee te vliegen.
Prachtig
Smaken verschillen, maar velen vinden de Airbus een prachtig toestel. Dat geldt voor veel meer Canadese ontwerpen, want de A220 is natuurlijk een toestel uit de Bombardier stal, overgenomen door Airbus. De A220 lijkt een soort ‘mini-Dreamliner’. Mooier ook dan zijn Braziliaanse tegenhanger. Het vliegtuig is uitgerust met 145 stoelen in een twee-drie-configuratie, inclusief acht stoelen in de business class. Vliegtuig van dienst was de YL-AAU, voorzien van een speciale ‘100e Airbus A220’-sticker. Het toestel is 4,3 jaar oud.
Schoonheid
We hadden op onze vakantielocatie online ingecheckt. De treinrit van Pontresina in het kanton Graubünden naar de luchthaven Zürich-Kloten was van een adembenemende schoonheid. Niet in de laatste plaats door de vers gevallen halve meter sneeuw. Een pluspunt van de Zwitserse luchthaven is de relaxte sfeer in vergelijking met Schiphol. Het printen van het bagagelabel en afgifte van de koffer in terminal 3 verliepen soepel. Overal waren medewerkers aanwezig om desgewenst te helpen. We konden de ruimbagage al vroeg kwijt, zodat er voldoende tijd was om nog even te shoppen of te spotten vanaf de hoogste verdiepingen van parkeergarage P6.
Omdraaitijd
De YL-AAU arriveerde om 16.32 uur uit Rome bij gate A85. Dat betekende een omdraaitijd van een uur. Het boarden begon om iets over vijven. Als derde groep gingen we als een van de laatsten aan boord en namen plek op stoel 15D en F. Stoel 15E bleef leeg, maar verder was de kist grotendeels vol. Om 17.25 uur klonk het ‘boarding completed’. Opvallend zijn de piepkleine schermpjes boven je hoofd. De beige stoelen zijn dun, maar zitten prima. Dat geldt ook voor de beenruimte. De zetels zijn voorzien van twee netjes voor flesjes drinken, een klaptafeltje en een haakje om iets op te hangen. Uiteraard ontbrak een vakje voor de airBaltic safety card, het Swiss inflight shopping magazine en de menukaart niet.
File
Om 17.37 uur startte de push-back. Daarna volgde de taxirit naar de kop van baan 28. Er was een kleine file, maar om 17.51 uur ging de Airbus in take-off. Al snel begon de Letse crew met het uitdelen van een gekoeld Zwitsers flesje water zonder koolzuur van het merk Valser Still. Als we het etiket mogen geloven, is het water afkomstig uit een bron uit de Alpen op 1.815 meter hoogte. De route ging eerst in westelijke richting en daarna noordwestelijk naar Luxemburg, Brussel en Nederland. De volle maan reisde een tijdje mee. Met een snelheid van een kleine 800 kilometer per uur vlogen we op een vlieghoogte van gemiddeld 9.140 meter. De buitentemperatuur bedroeg minus 52 graden Celsius. Tijdens de vlucht was er nauwelijks turbulentie.
Chocolade
Om 18.25 uur kwam de cabin crew langs met catering waarvoor betaald moest worden. Daarna kreeg iedereen een gratis stukje Zwitserse chocolade van prima kwaliteit. Ik blijf het jammer vinden dat er geen gratis sandwich of snack wordt uitgedeeld op een vlucht rond etenstijd van een premium maatschappij en flag carrier. Om kwart voor zeven werd afval opgehaald, twintig minuten later volgde de touchdown op de Polderbaan. Na zeventien minuten taxiën stonden we bij gate B27. Ruim een half uur later kwam de eerste bagage op de band. Na nog eens tien minuten zagen we onze koffers weer.