‘Zullen we maar eens wat gaan doen?’, grijnst mijn captain, terwijl we onze vluchtvoorbereiding – doorspekt met koffie, de meest recente sportieve ontwikkelingen en grappen en grollen – afronden. Vliegen vanaf Girona Costa Brava is altijd een feestje: relaxte vibe, toppersoneel en een uitzicht om van te watertanden. Vandaag gaat de reis naar Marrakesh.
Ik kom zelf die ochtend uit Barcelona gereden en hoewel de rit naar het vliegveld ruim een uur duurt, is dat het dubbel en dwars waard. Gelukkig zorgt de purser er om 04:45 uur wel voor dat er een flinke dot cafeïne onder de neus wordt geschoven. Op een vlucht naar Marrakesh kunnen er vaak onverwachte wendingen voorkomen, dus ik zal het nodig hebben.
Op naar Marrakesh dus, waar het avontuur altijd op de loer ligt. Maar geen zorgen, we hebben ‘tankering fuel’ aan boord – extra brandstof dus voor als we een onverwachte de-tour moeten maken, door een plotse zandstorm, overbelast luchtruim, of een luchtshow van de Marokkaanse luchtmacht.
We zetten koers richting het zuidwesten, slalommen langs de wit besneeuwde Pyreneeën en overvliegen de Spaanse kustlijn, voordat we het Marokkaanse luchtruim binnen duiken. Boven de omringende heuvels is er een luchtballonnenfestival gaande, een explosie van kleur tegen de backdrop van het ruige Atlasgebergte.
‘Easy peasy‘, dachten we nog. Maar dan gooit Casablanca Control roet in het eten met een cliffhanger: ‘Hang hem maar even in de hold, heren, Marrakesh is voor onbepaalde tijd gesloten.’ En zo hangen we daar, in de wachtkamer van de lucht, terwijl onder ons alle vliegtuigen uitwijken naar beter bereikbare alternatieven zoals Agadir of Fez.
De temperatuur in de cockpit loopt iets op. Worden wij de volgende die een ongeplande diversion moeten maken? Een mysterieuze verkeersleider houdt ons aan het lijntje, zonder verdere uitleg, zelfs de NOTAMS zwijgen in alle talen. Na een halfuur cirkelen boven Marrakesh, hakken we de knoop door: ‘We kunnen nog maximaal tien minuten brandstof verbruiken, dan schakelen we over op plan B.’
Maar dan, als een donderslag bij heldere hemel, vertrekt er een glimmende Boeing 747 uit Marrakesh, recht op Rabat af. En zodra hij uit zicht verdwijnt, krijgen wij het verlossende woord. Groen licht, de landingsbaan is van ons! Eenmaal op de grond horen we de uitsmijter van dit avontuur: de koning van Marokko hield ons in de wacht. Zo zie je maar weer: in de luchtvaart is het niet de klant, maar de koning die de dienst uitmaakt.
Verschillend
.jpg){kind=link}