Af en toe is een checklist in de cockpit niet voldoende, want sommige passagiers hebben een flinke gebruiksaanwijzing. De verharding van de maatschappij is helaas ook in het vliegtuig soms pijnlijk voelbaar. Passagiers vergeten de tijd waarin vliegen nog een voorrecht was. Een vervlogen epoque, of is er nog hoop?
Sommige incidenten van afgelopen zomer spoken nog steeds door mijn hoofd. Op een vroege zomerdag op Palma de Mallorca vorig jaar zag ik eens drommen aangeslagen passagiers staan. Even later vloog er een computer over de incheckbalie door het raam van de terminal. Wat bleek? Een passagier had een te grote koffer en moest daarvoor bijbetalen.
Op een andere vlucht waren we geland op Brussel Zaventem. We waren nog niet eens uitgerold van de landing, of iemand wilde al opstaan in een poging om als eerste het vliegtuig te verlaten. Hij maakte het later zelfs zo bont dat hij, nog voordat de air bridge naar de gate was aangesloten, de voordeur van het vliegtuig uit sprong.
Nog meer live entertainment was te beleven op een lange vlucht naar Billund, Denemarken. Nog maar net onderweg werd er naar de cockpit gebeld met een bericht over een ‘unruly passenger’. De cabinebemanning heeft een dikke huid, dus als zij bellen weet je dat het menens is.
‘Wat is het probleem?’, vroeg ik de purser. Ondertussen was de passagier al naar het personeel achterin gelopen en had iemand bij de strot gegrepen. Erg vervelend allemaal, en uitwijken naar de dichtstbijzijnde alternatieve luchthaven was onvermijdelijk. Gelukkig grepen de lokale autoriteiten snel in zodat we onze vlucht zonder al teveel vertraging konden vervolgen.
Of er nog hoop is? Natuurlijk wel. Laatst reisde er een man met vliegangst – die ook Hugo heette – mee. Na een flinke huilpartij kon ik hem gelukkig kalmeren. Een kijkje in de cockpit en een glas water voor vertrek doen vaak al wonderen. Bij aankomst kreeg ik een hartstochtelijke knuffel van de man, zijn vrouw en hun vier kinderen.
Lees ook: ‘Stewardess op de zwarte piste | Column Renske’ – Up in the Sky