Nadat mijn vijfjaarscontract was afgelopen in 1973, vloog ik verder als standby-stewardess bij KLM. Een nadeel was dat je senioriteit niet meer gold en dat was even wennen! Een voordeel was echter dat je vaak reizen kreeg met lange ‘slipovers’, want KLM betaalde alleen voor de gewerkte vlieguren en niet voor het verblijf er tussendoor.
Dus stond ik bijvoorbeeld als stewardess een hele week in Los Angeles en een paar keer drie hele dagen in Mexico Stad, wat fantastisch was, want dan zijn er vele mogelijkheden om een reisje buiten de stad te gaan maken.
Zo hadden we een keer een auto gehuurd en waren naar Guernavaca gereden. Een schilderachtig stadje met een mooie omgeving, waar echter verder niet veel te beleven viel. Bovendien was het koud en regenachtig weer geweest en we hadden daarom, om warm te blijven, een paar koppen koffie met een flinke scheut Tía María erin gedronken. Dat hielp wél tegen de kou maar de herinnering aan de rest van de dag is daardoor een beetje wazig geworden.
De volgende keer bleek, na rondvraag binnen de crew, dat twee andere KLM-collega’s wel met me mee wilden naar Taxco, een stad in de bergen die beroemd is vanwege de zilvermijnen. Als we onze kamers van ons hotel (Holiday Inn, Zona Rosa) inleverden konden we gratis overnachten in de Holiday Inn van Taxco, die wonderschoon boven op een berg lag met prachtig uitzicht over de stad.
Vanaf het busstation togen we met een touringcar op pad. We reden ruim vier uur door de bergen en het uitzicht vanuit de raampjes was soms adembenemend. Vooral de vele haarspeldbochten en de diepe afgronden naast de weg vond ik spannend, maar ook vermoeiend.
In Taxco bewonderden we onze mooie hotelkamer, die typisch Mexicaans was ingericht met felle oranje en gele kleuren en met inderdaad een fantastisch uitzicht! Ik had graag de hele middag op mijn terras willen blijven zitten en het brede bed zag er ook uitnodigend uit, want door de tijdsverschillen had ik wel zin in een siësta gekregen. Dat zou natuurlijk zonde van de tijd zijn geweest, dus óp naar het centrum met de bekende VW Kever die overal in Mexico als taxi dienst deed (voor mensen met lange benen een crime).
We slenterden wat door de schilderachtige straatjes, met de vele toeristische zilver- en andere souvenirwinkeltjes, naar de protserige Prisca-kathedraal.
Terwijl we daar naartoe onderweg waren werd ik door een man die mij tegemoet kwam in het voorbijgaan onzedelijk betast. Mijn adrenalinegehalte schoot binnen een milliseconde omhoog, zodat ik me zonder na te denken omdraaide en de achtervolging inzette om hem, woedend, zo hard mogelijk een paar rake klappen te verkopen vergezeld van een paar Nederlandse krachttermen met een hoop G’s erin. Gelukkig schrok hij zich daarvan zo’n ongeluk dat hij er als een speer vandoor ging.
Na het overdadige interieur – bekleed met geroofd goud – van de kathedraal te hebben bewonderd, moest er gewinkeld worden. Behalve dat ik als arme standby-stewardess geen geld had (en me bij de vele vorige reizen al voorzien had van gebreide vesten, geborduurde blouses en jurken, onyx-schaakborden, beschilderde boombasten, Maya-kalenders, keramiek en ander folkloristisch aanbod), heb ik eigenlijk een enorme hekel aan winkelen. Zilver had ik nog niet, maar ik sloeg deze keer maar eens over!
Na veel winkeltjes in en uit te zijn geweest, gingen we ergens nog wat drinken en een hapje eten, om daarna terug te keren naar het hotel op de berg. ‘s Nachts was het heerlijk stil op de kamer. Het enige wat je hoorde waren cicaden met zo nu en dan, in de verte, het geluid van een eenzame auto.
De volgende ochtend gingen we de bus weer in voor de terugweg. Het was een vermoeiende trip geweest, maar ik was wel tevreden met het feit dat ik in Taxco was geweest en dus weer iets van mijn verlanglijstje af had kunnen strepen. Been there, done that!
Netty Buijing vloog jarenlang de wereld rond als KLM-stewardess. Lees hier meer van haar verhalen.
Verschillend
,_PH-BFW@LAX,02.03.2004_-_Flickr_-_Aero_Icarus.jpg){kind=link}